Επιστροφή στο μέλλον μετά το "Βατερλό" της αλαζονείας

Κατ' αρχάς δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ξεκάθαρη δήλωση αποκήρυξης του νέο-φιλελευθερισμού. Ο ίδιος ο Γκόρντον Μπράουν τόνισε στη δήλωση συμπερασμάτων της Συνόδου ότι μπήκε τέλος στην "Washington Consensus". (Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Washington_Consensus).

Κοντολογίς σημαίνει ότι οι διεθνείς ηγέτες των ισχυρότερων οικονομιών- και όχι οι αντι-γκλόμπαλς διαδηλωτές- είπαν ένα μεγάλο "όχι" στην απολύτως ελεύθερη οικονομία, τον τούρμπο καπιταλισμό, ο οποίος ειδικά από την πτώση του τείχους και μετά λειτουργούσε ανεξέλεγκτα και ασύδοτα.

Άρα λαμβάνοντας υπόψιν ότι από σήμερα έχουμε μία νέα οικονομική αρχιτεκτονική δηλώνω αισιόδοξος. Εξηγούμαι περαιτέρω: Αν είχαμε φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα χωρίς να είχε προηγηθεί η διεθνής οικονομική κρίση θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για νίκη του κινήματος της αντί-παγκοσμιοποίησης που ως βασικό στόχο είχε την καταπολέμηση του νεο-φιλελευθερισμού.

Ωστόσο το ίδιο το σύστημα διαβρώθηκε από τα μέσα και οι ηγέτες που μέχρι χθες το υπηρετούσαν κατάλαβαν ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή ρότας, διότι οι ρωγμές ήταν ανησυχητικά μεγάλες και μία ανάσα από την κοινωνική έκρηξη και το απόλυτο χάος σε παγκόσμια κλίμακα.

Η ύφεση είχε χτυπήσει το δυτικό κόσμο σε επίπεδο ασφυξίας, η ανεργία κάλπαζε σε τρομακτικά νούμερα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας -όπως ήταν μέχρι χθες- πέραν του ότι έπνεε τα λοίσθια, εκτελούσε και την "τελευταία ευχή": Λειτουργούσε ακόμα και στο τέλος του με απληστία και αλαζονεία. Και όλες οι προβλέψεις των μεγάλων οργανισμών ήταν ζοφερές.

Οι αλλαγές που βιώσαμε το τελευταίο διάστημα ήταν τεκτονικές και ως μόνη λύση φάνταζε η διεθνής συνεννόηση στο υψηλότερο επίπεδο: Επιστροφή στην πολιτική με άλλα λόγια.

Το αποτέλεσμα της G20 έχει διπλή κατεύθυνση: Από τη μία λαμβάνει άμεσα μέτρα για την υπάρχουσα τραγική κατάσταση με εισροή χρημάτων στις φτωχότερες χώρες και τόνωση του διεθνούς εμπορίου, κάτι που μεταφράζεται και ως φρένο στις απώλειες θέσεων εργασίας και μικρή- μεσοπρόθεσμα- ανάσα στους εργαζόμενους του πλανήτη.

Από την άλλη, μπαίνει αισίως τέλος στην ασυδοσία των αγορών με κανονιστικό πλαίσιο και ελεγκτικούς μηχανισμούς, όχι μόνον στις τράπεζες, αλλά ακόμα και στα Hedge Funds. Δηλαδή, μπαίνει τέλος στις επενδύσεις υψηλού ρίσκου, στα δομημένα ομόλογα, στην ασυδοσία των παραγώγων και ούτω καθεξής.

Η νέα διεθνής τάξη των οικονομικών πραγμάτων έδειξε τις προθέσεις της με τη σαφέστατη θέση εναντίον των φορολογικών παραδείσων καθώς και των χωρών που τους υποστηρίζουν. Ο Γκόρντον Μπράουν μίλησε για "ποινές (sanctions)" στις χώρες που δεν στέρξουν με τις αποφάσεις και κινηθούν με ιδιοτέλεια.

Προσωπικά το παραπάνω το τοποθετώ ιδεολογικά στην "κοσμοπολίτικη σοσιαλδημοκρατία", που συνίσταται από μέτρα και κανόνες διεθνούς κλίμακας και έμφαση στην παγκόσμια διακυβέρνηση (G20, IMF, κλπ).

Θεωρώ ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες στάθηκαν επάξια στον ιστορικό τους ρόλο, ενώ τη μεγαλύτερη πίστη εξακολουθώ να τη δίνω στον Ομπάμα, ο οποίος είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Σύνοδο και ως ο ηγέτης της ισχυρότερης χώρας συναίνεσε στη μεγάλη αυτή αλλαγή.

Σήμερα ζήσαμε μία ιστορική ημέρα, ενδεχομένως σημαντικότερη της 11ης Σεπτεμβρίου. Αποφασίστηκε στο ανώτατο δυνατό επίπεδο μία αλλαγή ρότας, όλοι μαζί ανέκρουσαν πρύμναν και πλέον ο κόσμος θα είναι κατά πολύ διαφορετικός.

Σίγουρα ο φόβος παραμένει, η ανεργία, η φτώχεια, η αβεβαιότητα- όλα τα "προϊόντα" της κρίσης. Είναι, ωστόσο, κοινώς αποδεκτό ότι η οικονομία βασίζεται στην ψυχολογία. Και η σημερινή απόφαση μοιράζει υπόσχεση για μία καλύτερη επόμενη ημέρα. Όλα αυτά με κάνουν αισιόδοξο.