"Ο παλιός κόσμος πέθανε, ζήτω ο καινούργιος"

Το πρόβλημα της κρίσης είναι παγκόσμιο, άρα διεθνής οφείλει να είναι και η λύση. Αυτό ως προς τη μεγάλη εικόνα, διότι υπάρχει και η τοπική που είναι παρεμπίπτον θέμα, εξαιρετικά σημαντικό για μας όμως.

Την Πέμπτη συναντώνται στο Λονδίνο οι ηγέτες των ισχυρότερων οικονομιών. Το διακύβευμα είναι το πως θα αντιμετωπιστεί από κοινού η κρίση και τα σενάρια είναι αρκετά: συμπυκνώνονται στα εξής δύο.

- Το γαλλογερμανικό σχέδιο που ζητεί μεγαλύτερο έλεγχο και εποπτεία στη διεθνή οικονομία.

- Το αγγλοσαξονικό, το οποίο ζητεί εισροή χρήματος για να ζεσταθεί η οικονομία.

Και τα δύο είναι σωστά, το δέον θα ήταν να συνδυαστούν. Και αυτό θα γίνει εάν οι συμμετέχοντες τονίσουν από κοινού ότι "ο παλιός κόσμος πέθανε, ζήτω ο καινούργιος".

Δεν μπορούμε να μιλάμε για λύση εφικτή και βιώσιμη στο πλαίσιο της οικονομίας όπως ήταν χθες και τελικώς έσκασε σαν παραφουσκωμένο μπαλόνι.

Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ έχουν μιλήσει για το πρώτο σενάριο και αρνούνται το ό,τιδήποτε εάν δεν υπάρξει η παραδοχή του "νέου κόσμου", της νέας "οικονομικής αρχιτεκτονικής". Ο Ομπάμα δεν είναι αλαζόνας και φρονώ πως είναι ανοιχτός στη συζήτηση και στις μεγάλες αποφάσεις.

Στη μικρή εικόνα τώρα, στα καθ' ημάς. Σίγουρα σε θεωρητικό επίπεδο "όλοι έχουν και θα έπρεπε να αναλάβουν τις αναλογούσες ευθύνες τους", ωστόσο ρεαλιστικά οι εργαζόμενοι τι φταίνε για αυτή την κατάσταση;

Υπενθυμίζω ότι η απαρχή της κρίσης εντοπίζεται στην έκρηξη της φούσκας των subprimes, με τα οποία είχαν γεμίσει τα χαρτοφυλάκια τους οι μεγαλύτερες τράπεζες. Με άλλα λόγια, νεο-φιλελευθερισμός, αλαζονεία, γιγάντωση των κερδών.

Πολλές ελληνικές επιχειρήσεις εκμεταλλεύτηκαν αυτή την κατάσταση και θησαύρισαν τις εποχές των "παχέων αγελάδων". Αν δείτε τους ισολογισμούς και τα εταιρικά αποτελέσματα μεγάλων επιχειρήσεων, και δη των τραπεζών, θα βρεθείτε αντιμέτωποι με υπέρ-κέρδη.

Και φτάνουμε στο τώρα, όπου η κρίση καλπάζει, λύσεις απαιτούνται, και όπως πάντα το λεγόμενο μάρμαρο το χρεώνονται τα χαμηλότερα εισοδήματα και οι νέοι εργαζόμενοι. Την ίδια ώρα υπάρχουν περιπτώσεις αλαζονείας, όπως τα μπόνους και πολλές ακόμα πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση, από αμετανόητους εκπροσώπους ενός οικονομικού φαντάσματος.

Σε αυτή την περίπτωση και ειδικότερα για τη χώρα μας, δεν απαιτείται μάγος με ραβδί, αλλά σοβαρή διαχείριση.

Φέρ’ ειπείν να δοθούν άτοκα δάνεια στις επιχειρήσεις που πράγματι έχουν πρόβλημα, ώστε να στηριχθεί η απασχόληση και ασφαλώς η ζήτηση στην αγορά. Άντ’ αυτού η κυβέρνηση με το ΤΕΜΠΤΕ ενίσχυσε επί της ουσίας τις τράπεζες, οι οποίες έδωσαν δάνεια σε λίγες επιχειρήσεις που ούτως ή άλλως δεν είχαν πρόβλημα.

Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι αρκετές εξ αυτών επένδυσαν τα χρήματα των δανείων στα προνομιακά επιτόκια των προθεσμιακών λογαριασμών που έδιναν οι ίδιες οι τράπεζες. Δηλαδή, Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει...

Επίσης, ένα καλό διαρθρωτικό μέτρο θα ήταν η καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, με σχέδιο και πρόγραμμα, όχι στα λόγια. Η χώρα μας χάνει ετησίως από τη μαύρη εργασία, δλδ από την εισφοροδιαφυγή, 7 δισ. ευρώ. Το πρόβλημα μας, για το οποίο η κυβέρνηση λαμβάνει φορομπηχτικά μέτρα, ανέρχεται στα 3,5 δισ. ευρώ, δλδ το μισό.

Από τους "κεφαλικούς" φόρους και το πάγωμα των μισθών η κυβέρνηση υπολογίζει να εξοικονομήσει περί τα 600 εκ. ευρώ. Τίποτα επί της ουσίας... Απλώς κατορθώνει να μεγαλώσει το πρόβλημα των πολιτών.

Μία καλή λύση θα ήταν η αναδιοργάνωση των ελεγκτικών μηχανισμών της επιθεώρησης εργασίας. Αντί- ας πούμε- για αγροφύλακες, ομάδες Δέλτα, και δημόσιους υπάλληλους σε υπηρεσίες που υπάρχουν για να αμείβονται οι ημέτεροι από διοικητικά συμβούλια, να προσληφθούν στρατιές ελεγκτών, οι οποίοι θα υπάγονται σε έλεγχο από άλλες ομάδες (προκειμένου να περιορίζονται οι περιπτώσεις χρηματισμού).

Τη μισή μαύρη εργασία αν καταπολεμούσαμε, θα λύναμε το πρόβλημα του χρέους και επίσης οι εργαζόμενοι θα ήταν σε καλύτερο σημείο, χωρίς δλδ την ανασφάλεια της μαύρης εργασίας, του μπλοκ παροχής υπηρεσιών, της εργοδοτικής ασυδοσίας γενικότερα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καν τη βούληση, πολύ περισσότερο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Κούφια λόγια, εντυπώσεις, επικοινωνιακές τριπλές της κακιάς ώρας, μία τρύπα στο νερό.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι έλεγαν προ 5-6 μηνών ότι η οικονομία μας είναι "θωρακισμένη απέναντι στην κρίση", δεν είναι τυχαίο ότι τα εγκυρότερα ΜΜΕ του κόσμου μας θεωρούν "μαύρο πρόβατο" και σχεδόν αστείους...