Τα βαλτόνερα εκβράζουν σφαίρες

Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ως πολίτης αυτής της χώρας. Βιώνω την υπερβολή σε κάθε εκδοχή της ζωής, το δημόσιο αλισβερίσι ημι-αγράμματων και το μαστίγωμα των ημιμαθών στο διάτρητο σώμα της Δημοκρατίας- όξινη ατμόσφαιρα, ασφυκτική. Και μετά ήρθαν (πάλι…) οι σφαίρες.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν ένα σωρό αναλύσεις για το νέο χτύπημα (στο Α.Τ. Αγίας Παρασκευής) από δολοφόνους που αυτοαποκαλούνται επαναστάτες. Κάποιες –οι λιγότερες- ψύχραιμες, οι περισσότερες «φωτοτυπίες» παλαιότερων αντιδράσεων για παρόμοια περιστατικά, γεμάτες κλισέ, ιδεοληψία και δογματισμό. Λίγοι επιχείρησαν να εντοπίσουν τη ρίζα του κακού.

Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι σε ένα τόσο σύνθετο και πολυσχιδές θέμα, όπως αυτό της ένοπλης βίας, υπάρχουν εύκολες απαντήσεις- υπάρχουν, ωστόσο, λογικές.

Απορία: Αν λειτουργούσαν οι θεσμοί και οι νόμοι, φέρ’ ειπείν, και ο μέσος πολίτης γνώριζε συνειδητά ότι ζει σε ευνομούμενη κοινωνία, ότι ο παραβαίνων τιμωρείται, ότι όποιος διαπρέπει αναβαθμίζεται αξιοκρατικά και πάει λέγοντας, θα υπήρχαν αυτοί οι καουμπόηδες της «επανάστασης»;

Μπορεί και ναι, διότι σε μία κοινωνία ανθρώπων, πάντα υπάρχουν και τα παράσιτα. Θεμιτό, όμως στη δική μας κοινωνία τα παράσιτα (επί)κυριαρχούν εν γένει, παίζουν σχεδόν μόνα τους στο γήπεδο του δημόσιου βίου.

Απορία: Γιατί οι ακραίες φωνές, δεξιά και αριστερά, είναι πανταχού παρούσες και μολονότι μειοψηφικές ηχούν πιο δυνατά, μπολιάζοντας τους πολίτες-αποδέκτες στη λογική του ακραίου, πασπαλίζοντας με αίσθηση «λογικής» τον παραλογισμό; Λόγια χωρίς ουσία- με δυναμική που ισοπεδώνει απόψεις που έχουν μία βάση, που χειρίζονται ορθολογικά εργαλεία, προτείνοντας μία έλλογη λύση ή τέλος πάντων μία μέθοδο.

Όταν η ακρότητα (θεσμική, κρατική, πολιτική, μεντιακή) γίνεται ο «νόμος», τα απόνερα (ή καλύτερα βαλτόνερα) θα εκβράσουν μίσος, παραζάλη και τελικώς σφαίρες από καλάσνικοφ. Με θύμα- στο στόχαστρο του όπλου- τις ελευθερίες του πολίτη.

Το θέμα είναι αμιγώς πολιτικό και ποτέ ως τώρα δεν αντιμετωπίστηκε έτσι. Δεν αρκούν οι δηλώσεις αποτροπιασμού, δεν είναι λύση το τσουβάλιασμα, δεν είναι τρομοκράτης ο πιτσιρίκος σε μία πορεία που φοράει παλαιστινιακό μαντίλι (επειδή όπως μας… ενημέρωσε ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, εις εκ των ενόπλων δολοφόνων φορούσε κεφίγιε- «ποινικοποιώντας» εμμέσως το εν λόγω φουλάρι).

Η λύση, με μακροπρόθεσμα ίσως αποτελέσματα, είναι η λειτουργία των νόμων και των θεσμών, προς όλους και από όλους. Για παράδειγμα, μιας και στο θέμα υπάρχει η ΕΛ.ΑΣ, να τιμωρηθούν χωρίς υπεκφυγές και δήθεν οι φρουροί που βασάνισαν τον 17χρονο Κούρδο στην Παγανή. Ομοίως και αυτοί που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 25χρονο Πακιστανό στη Νίκαια.

Να δοθεί η βεβαιότητα (και όχι η γενική αντίληψη) στον πολίτη του αισθήματος δικαίου. Παράδειγμα: Είναι δηλητηριώδες υπουργοί και βουλευτές να παραβαίνουν νόμους καλυπτόμενοι από την ασυλία και μετά να παραγράφονται τα αδικήματα τους. Δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί η λογική των ημετέρων, ο κομματικός χρωματισμός του κράτους ή ακόμα και των Πανεπιστημίων. Και πόσα παραδείγματα ακόμα.

Η λύση του θέματος είναι πολιτική. Ούτε ούλτρα καταστολή (διότι η βία φέρνει βία και περιδινήσεις σε φαύλους κύκλους), ούτε αστυνομικά τμήματα φρούρια με αστυνόμους ρομποκόπ, ούτε σπασμωδικές και βιαστικές αποφάσεις για να ικανοποιηθεί η αδηφαγία της «τηλεοπτικής δημοκρατίας». Λύση είναι η αίσθηση του πολίτη ότι ζει σε μία δίκαιη κοινωνία, που δεν μπορούν να τη βιάζουν κάποια ιδεοληπτικά παράσιτα με σφαίρες.

Διότι εάν ιδωθεί και πάλι εν βρασμώ, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα διολισθήσει στο απόλυτο κενό και τελικώς θα μείνει μία ακόμα εικόνα στις ειδήσεις, που χάνεται στη λησμονιά του χρόνου. Για αλλαγή ας προκριθεί για μία φορά η λύση της απλής λογικής. Μπορεί να έχει αποτελέσματα…