Προοίμιο κοινωνικής ανάφλεξης

Το απειλητικό φάσμα της ανεργίας που απλώνεται πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο κινητοποιεί τους εργαζόμενους στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, γεμίζοντας τους δρόμους των μητροπόλεων με εξοργισμένους πολίτες που διεκδικούν διασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ευρωπαίοι αναλυτές αποτολμούν την πρόβλεψη ότι -εν μέσω κρίσης- κινήσεις αυτής της μορφής ενδέχεται να αποτελέσουν το προοίμιο μίας γενικότερης κοινωνικής ανάφλεξης.

Η ανεργία στην Ευρώπη αγγίζει το απειλητικό όριο του 10% το 2009 και οι προβλέψεις για το 2010 κάνουν λόγο για 11,5%. Στην Ελλάδα η ανεργία μετρήθηκε στο 9,1%, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι παραπάνω, λόγω της ημι-απασχόλησης, της μαύρης εργασίας κλπ. Παράλληλα σε Ισπανία και Ιρλανδία φτάνει πάνω από τα αστρονομικά ποσοστά του 20% και 16% αντίστοιχα (για περισσότερα στοιχεία).

Τούτων δοθέντων, και με την ατμόσφαιρα εξαιρετικά ηλεκτρισμένη. ο πρόεδρος του Eurogroup (δλδ των υπουργών Οικονομίας της Ευρωζώνης) Ζαν Κλοντ Γιούκερ λέει: "Η Ευρώπη οδηγείται προς μία κοινωνική κρίση, μία κρίση ανεργίας, που θα φέρει εκατομμύρια πολίτες σε καθεστώς απελπισίας". Και προσθέτει: "Δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τις εκρηκτικές συνέπειες μίας τέτοιας οικονομικής κρίσης. Οφείλουμε να σκεφτούμε πολύ, και επί μακρόν, για το κοινωνικό μας μοντέλο και για το κατά πόσο βρίσκεται στο σωστό δρόμο".

Σε αυτό το πλαίσιο την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση σε Μαδρίτη (40.000 άνθρωποι) και Βουκουρέστι (10.000), την Παρασκευή στις Βρυξέλλες και το Σάββατο σε Πράγα και Βερολίνο. Τις συγκεντρώσεις κάλεσε η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων, η οποία αντιπροσωπεύει 82 συνδικαλιστικές οργανώσεις σε 36 ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και 12 ομοσπονδίες τομέων. Καλώς τα παιδιά...

Διευκρινίζω ότι δεν ξεκινά πόλεμος, ούτε κάποια επανάσταση βγαλμένη από ιστορικά βιβλία. Ζούμε στο παρόν και διαμορφώνουμε το μέλλον. Και το σήμερα αναμένεται εκρηκτικό και αναλόγως του νικητή θα δομηθεί το αύριο.

Στην εικόνα αυτή δεν υπάρχει σχέδιο ούτε για κομμούνα αναρχικών, ούτε κομμουνισμό-σταλινισμό, ούτε κάτι συναφές από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Υπάρχει το εύλογο αίτημα για Δημοκρατία, δικαιοσύνη, ισονομία και διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Άρα αφορά σε αγώνα σύγχρονο, με τρέχοντα αιτήματα και ανάγκες, εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Τα ίδια αιτήματα και ανάγκες υφίστανται στην Ελλάδα, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και βαρύτητα, ειδικά υπό τη σκιά των σκανδάλων και της κακοδιοίκησης μίας εντελώς ανίκανης κυβέρνησης- η οποία έμαθε τον επικοινωνισμό και τώρα που δεν της κάθεται η μπίλια παρακολουθεί μακαρίως το καράβι να βυθίζεται.

Και φτάνω στις Ευρωεκλογές, που πολλοί σπεύδουν να στείλουν στο πυρ το εξώτερον. Εκτιμώ ότι αφορούν σε ευρύτερο και όχι σε αμιγώς τοπικό ζήτημα. Η κάλπη θα στείλει μηνύματα σε όλη την Ευρώπη, ασχέτως αν σε κάποιους η συνωμοσιολογία ή ο μηδενισμός είναι απείρως βολικότερες τεχνικές ανάλυσης.

Και σίγουρα θα σταλεί ένα λαϊκό μήνυμα και για την εγχώρια πολιτική σκηνή, που μαστίζεται (και εννοώ τη λέξη) από τη δημοσκοπική ανάγνωση της πραγματικότητας. Ιδού, ωστόσο, πεδίον δόξης λαμπρό ώστε τα μηνύματα να σταλούν με σχετική ευφράδεια.

Ναι, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι άρδην την επόμενη ημέρα, αλλά θα φυσήξει αέρας στο μύλο της αλλαγής. Και δη -ελπίζω- από τη νέα γενιά, που μπορεί με σαφήνεια να "φωνάξει" νισάφι και να στραφεί σε εναλλακτικές λύσεις.

Δεν ονειροβατώ, θεωρώ δύσβατη ανηφόρα την ανατροπή της υπάρχουσας (καθεστωτικής...) λογικής του δικομματισμού (που παράγει τις γνωστές παθογένειες). Ναι, είναι δύσκολο να αλλάξει η ρότα. Αλλά αν δεν βάλουμε το χέρι μας, είτε δια της ψήφου είτε με τη φωνή, μην περίμενε τίποτα ως μάννα εξ ουρανού. Αυτά υπήρξαν στις μυθολογίες του χριστιανισμού- εδώ μιλάμε για γεγονότα και πραγματικότητα...