Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πετύχει ένα μικρό θαύμα. Εμφανίζεται- και πείθει- ότι αποτελεί πολιτική παρθενογένεση, μολονότι ανήκει στους αρχαιότερους κοινοβουλευτικούς άνδρες, υπήρξε υπουργός και αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος.
Από τη μία η 11χρονη πολιτική μοναξιά και από την άλλη η καθυστερημένη επιστράτευση στην κυβέρνηση Καραμανλή του έδωσαν αυτό το δικαίωμα- το οποίο εκμεταλλεύτηκε τα μέγιστα κατά την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ. Βάλτε και την παραδοσιακή λήθη του λαού μας- ελλείψει τηλεοπτικής εικόνας- η εξίσωση βγαίνει.
Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ έχει κατορθώσει διάφορα στην καριέρα του. Το τελευταίο; Τον αποκάλεσε «ακραίο» ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ (κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alter, 18/1/10). Αυτό με αφορμή τη δήλωση του για τις 100 πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ: «Ο χαρακτηρισμός ακυβερνησία μοιάζει επιεικής».
Ομολογουμένως η δήλωση προκαλεί αίσθηση- δικαιώνει ακόμα και την ατάκα Καρατζαφέρη. Διότι στην πολιτική σημαίνοντα ρόλο παίζει η σύγκριση- και ο Σαμαράς ηγείται του κόμματος που κυβερνούσε τα τελευταία 5,5 χρόνια, ως υπουργός ο ίδιος τους τελευταίους 9 μήνες. Οι μνήμες είναι νωπές, τα επίχειρα της γαλάζιας διακυβέρνησης «χειροπιαστά» και ο λογαριασμός βαρύνει τις πλάτες άλλων: Των πολιτών και της νυν κυβέρνησης.
Περιττό και χρονοβόρο να μνημονεύσουμε τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης Καραμανλή. Τα είπαν, εξάλλου, τα ίδια τα στελέχη της ΝΔ κατά την εσωκομματική τους σύρραξη, τα λέει κατά διαστήματα και ο ίδιος ο Σαμαράς, όποτε επιχειρεί να λάβει αποστάσεις από το πρόσφατο παρελθόν. Ο χαρακτηρισμός «ακυβερνησία», ειδικά για τον τελευταίο χρόνο –από τον Σεπτέμβριο του 2008-, δεν θα ήταν μόνο επιεικής, θα τράβαγε την πραγματικότητα από τα μαλλιά.
Η επίμαχη δήλωση ενόχλησε και πολλά στελέχη της ΝΔ, την έκριναν υπερβολική. Διότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι κάποιος «παραθυράκιας» βουλευτής του κόμματος που έριξε ένα πυροτέχνημα στην τηλε-αντιπαράθεση, αλλά ο πρόεδρος. Και εδώ υπάρχει θέμα…
Ναι, σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν έχει επιδείξει κυβερνητικές δεξιότητες που συναρπάζουν τα πλήθη, μα είναι στην εξουσία μόλις 3 μήνες και κάτι, και παρά τις όποιες παλινωδίες του, έχει ανοίξει έναν αριθμό θεμάτων, συν τη διαχείριση/αντιμετώπιση του δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Το σίγουρο είναι ότι θα κριθεί αυστηρά- αλλά από εκεί μέχρι την αιτίαση για ακυβερνησία η απόσταση είναι μεγάλη, σχεδόν αβυσσαλέα.
Ίσως ούτε και ο ίδιος ο Σαμαράς να πιστεύει σε αυτή τη δήλωση. Το έργο του, άλλωστε, είναι δύσκολο. Αναζητεί αντιπολιτευτική πλατφόρμα και σε αυτή την προσπάθεια είτε περιπίπτει σε λάθη είτε εμφανίζει τον πραγματικό του εαυτό: θα δείξει. Προς το παρόν πάντως εκφράζεται με ηπιότητα στα της οικονομίας και ανεβάζει τους τόνους στο μεταναστευτικό, κάνοντας γκάφες, όπως με τη δήλωση για το «γερμανικό μοντέλο».
Συναινετική διάθεση ή δεξιά/λαϊκιστική στροφή; Προοδευτικός μα αγχωμένος από το φορτίο που κληρονόμησε ή –όπως προσφυώς τον αποκάλεσαν κάποιοι- ένας "Καρατζαφέρης με γραβάτα";
Υγ: Μία από τις πρώτες δηλώσεις Σαμαρά όταν έμπαινε στην κούρσα διαδοχής της ηγεσίας της ΝΔ αφορούσε στους απολυμένους των stage: «Συνθλίβοντας τα όνειρα χιλιάδων νέων ανθρώπων δεν μειώνονται τα δημόσια ελλείμματα, φωτίζεται απλώς το έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας που χαρακτηρίζει τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ». Τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αφετηρία της διακυβέρνησης του. Ο Αντ. Σαμαράς είχε διακρίνει –ήδη!- έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας, ενώ αντιλαμβανόταν ως νεανικό όνειρο την ανασφάλιστη εργασία των 550 ευρώ στο Δημόσιο.
Υγ2: Ο πρόεδρος της ΝΔ, σε ομιλία του σε συγκέντρωση της ΟΝΝΕΔ την Κυριακή (17/1), έκανε ειδική αναφορά στο νόμο της κυβέρνησης για τους μετανάστες, τονίζοντας ότι «όσο προσπαθούν να κάνουν τον ελληνικό λαό να ξεχάσει την ταυτότητά του και την ιστορία του, τόσο περισσότερο θα τον συσπειρώνουν γύρω από τις αξίες και τα ιδανικά του». Το πως συνδέεται ένα νομοσχέδιο που αποδίδει την ιθαγένεια σε (νόμιμους) μετανάστες 2ης γενιάς–υπό προϋποθέσεις- με τη λησμονιά της ταυτότητας και της ιστορίας των Ελλήνων, ο γράφων αδυνατεί να το ερμηνεύσει. Παρεκτός κι αν πρόκειται απλώς για λυρική έξαρση του κ. Σαμαρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου