Η Νέμεσις μυρίζει δακρυγόνα

Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Στοιχειώδες στην πολιτική, σχεδόν νομοτελειακό. Την Πέμπτη (14/10) η κυβέρνηση βίωσε μία μίνι νέμεση, με τη δυσφορία από το «άρωμα» των δακρυγόνων να αναδίδεται κάτω από την Ακρόπολη.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στην εκμετάλλευση μίας κατηγορίας εργαζομένων που έχουν βαφτιστεί «συμβασιούχοι» και είναι επί της ουσίας όμηροι, παιδιά του πελατειακού κράτους, που η παρούσα κυβέρνηση ομνύει στην εξαφάνιση του.

Ναι, ουδείς έχει το δικαίωμα να κλείνει την Ακρόπολη. Δεν ανήκει σε κανέναν, είναι σύμβολο αιώνιο, παγκόσμια κληρονομία, ίσως ό,τι σπουδαιότερο διαθέτει η χώρα. Δεν είναι βιλαέτι κανενός. Όμως…

Από μία σοβαρή κυβέρνηση περιμένεις να μεριμνεί πριν οι φλόγες μπουν στο σπίτι. Οι άνθρωποι που διαδήλωναν ζητούν τη μονιμοποίηση τους, επειδή –όπως λένε- καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και προσεχώς λήγει η σύμβαση τους (δηλαδή βγαίνουν στην ανεργία), ενώ παράλληλα υποστηρίζουν ότι δεν έχουν πληρωθεί για 22 μήνες. Για το πρώτο η κυβέρνηση απαντά αρνητικά, καθώς θέλει να βάλει σε μία ρότα την εξάλειψη του φαινομένου των συμβασιούχων. Για το δεύτερο όμως; Πως μπορεί ένας άνθρωπος να ζει απλήρωτος για 22 μήνες; Και πως αυτός κατηγορείται από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ως κομματικά καθοδηγούμενος;

Ένας τέτοιος άνθρωπος ζει στις παρυφές της απελπισίας. Μετατρέπεται σε οριακή προσωπικότητα. Και τα παίζει όλα για όλα. Εν ανάγκη κλείνει (κακώς…) και την Ακρόπολη. Ποιος, όμως, τον έφερε σε αυτόν το βαθμό της απόγνωσης;

Η απάντηση γνωστή. Ένα φαύλο κράτος που οφείλει να πεθάνει για να ξαναγεννηθεί μέσα σε έναν ενάρετο κύκλο. Τώρα ζούμε τους σπασμούς του κτήνους, τον επιθανάτιο ρόγχο του. Η κυβέρνηση που ομνύει στην αξιοκρατία και δηλώνει πως φέρει το δόρυ για τη χαριστική βολή στο τέρας, πως και δεν πήρε χαμπάρι; Ή καλύτερα, γιατί άφησε την κατάσταση να φτάσει στο απροχώρητο, ενώ γνωρίζει ότι και το ΠΑΣΟΚ φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη γιγάντωση (από την πίσω κομματική πόρτα) της εργασιακής ντροπής των συμβασιούχων;

Άλλωστε το επίμαχο θέμα ήταν γνωστό. Τον περασμένο Αύγουστο οι συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες είχαν αρνηθεί να εργαστούν τη νύχτα της Πανσέληνου στην Ακρόπολη και το Σούνιο, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα. Το πρόβλημα είχε έρθει στη δημοσιότητα, ο υφυπουργός αρμόδιος για τον Τουρισμό είχε προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις μαζί τους. Γιατί δεν λύθηκε;

Προσφάτως ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε εαυτόν και κυβέρνηση «πυροσβέστες» που σβήνουν τις «φωτιές» της ΝΔ. Ως ευφυολόγημα καλό, αλλά τι γίνεται στην πράξη; Τα προβλήματα τα λύνεις αμέσως, αλλιώς σε εκδικούνται.

Κάποιος λαμπρός εγκέφαλος αποφάσισε να επιληφθούν τα ΜΑΤ (με τις ίδιες διαχρονικά «ευγενέστατες» πρακτικές). Καταστολή αντί λύσης. Και αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση κατόρθωσε να κατατροπώσει τη διεθνή εικόνα της, που κοπιωδώς φιλοτεχνεί. Από τα -προ ημερών- διθυραμβικά δημοσιεύματα για τα φθίνοντα spreads, στις εικόνες με ΜΑΤ που εφορμούν, ψεκάζουν και χτυπούν συμβασιούχους και δημοσιογράφους. Για ποιο λόγο;

Η κυβέρνηση μιμήθηκε τις πιο σκοτεινές πρακτικές της διακυβέρνησης Καραμανλή. Αβελτηρία και μετά καταστολή. Έδειξε σιδηρά πυγμή στους λίγους και αδύναμους, όταν κατ’ επιλογή της είχε επιδείξει (ενίοτε εξοργιστική) ανοχή σε άλλες ομάδες που διεκδικούσαν «κεκτημένα» και όχι δεδουλευμένα.

Τι κατάφερε; Να κάνουν το γύρο του κόσμου οι εικόνες της ντροπής και να μάθει η οικουμένη ότι στην Ελλάδα ενδέχεται να εργάζεσαι –για το κράτος- απλήρωτος επί 22 μήνες. Συγχαρητήρια…

Υγ 1: «Πίσω από τις κινητοποιήσεις κρύβονται τα προβλήματα». Δήλωση Γ. Παπανδρέου στις 3 Φεβρουαρίου του 2009. Είχε δεχθεί δακρυγόνα, όταν επισκέφθηκε αγρότες της Κρήτης στον Πειραιά. Η τότε κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει υποκινούμενες τις κινητοποιήσεις. Ο τότε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, την είχε κατηγορήσει για απώλεια αίσθησης του δημοκρατικού μέτρου. Τώρα ο Γ. Πεταλωτής κατηγορεί τους συμβασιούχους ως κομματικά υποκινούμενους. Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα…

Υγ 2: Από την ώρα που τοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο Χρ. Παπουτσής έχει χαθεί από τα ΜΜΕ. Ο άλλοτε λαλίστατος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, που έψεγε από το βήμα της Βουλής τον Φ. Σαχινίδη, υπενθυμίζοντας του «σε ποια κυβέρνηση είναι υπουργός», αγνοείται… Ούτε μισή δήλωση για να εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο τα ΜΑΤ έλαβαν την εντολή να δείρουν και να ψεκάσουν.