Το μεγαλύτερο σφάλμα από τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης το έχει πράξει η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου. Της παρουσιάστηκε μία σπάνια ευκαιρία και κατά πως φαίνεται την αφήνει ανεκμετάλλευτη: Να εξωπετάξει δια παντός τις κομματικές παρατάξεις από τα Πανεπιστήμια.
Επί μέρες φοιτητές (και μη) που πρόσκεινται στις παρατάξεις των δύο κομμάτων εξουσίας αλληλοδέρνονταν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Αρκετοί διακομίστηκαν σε νοσοκομεία, ενώ (λογικά) πολλοί είναι αυτοί που αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που η μοίρα ή η συνειδητή επιλογή τους οδήγησε σε αυτό το ΑΕΙ… για να σπουδάσουν.
Τα ρεπορτάζ και- κυρίως- τα σχόλια για το θέμα βρίθουν ανοησίας, καθώς το αντιμετωπίζουν ποδοσφαιρικά, λες και χούλιγκανς πλακώθηκαν πάλι, άρα πάμε παρακάτω. Απύθμενης κενότητας ήταν και οι ανακοινώσεις των εμπλεκόμενων παρατάξεων (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ- ΝΔΦΚ), όπου η μία καταλογίζει την ευθύνη στην άλλη.
Η υπόθεση των βιαιοπραγιών στην ΑΣΟΕΕ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία συντηρούν αυτό το έκτρωμα των κομματικών παρατάξεων. Μέσω αυτών αναζητούν «πελατεία», δείχνοντας ότι κατά βάθος (ενδεχομένως και κατ’ ουσίαν) αντιλαμβάνονται τους νέους, και δη τους ακαδημαϊκούς πολίτες, σαν «κουκιά».
Έχουν «εξοπλίσει» τις παρατάξεις με πλείστα όσα προνόμια, τα οποία σε άλλη πολιτισμένη χώρα θα συνιστούσαν απλώς κακόγουστο ανέκδοτο. Το ότι έχουν σημαίνοντα ρόλο στην εκλογή του πρύτανη, οδηγεί ξεκάθαρα σε συναλλαγή των «κομματαρχών» με την ιεραρχία των Ιδρυμάτων. Ως εκ τούτου… επελαύνουν και οι λοιπές βαρβαρότητες που χαρακτηρίζουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα.
Μετά τα επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ, το υπουργείο Παιδείας ουδόλως αντέδρασε. Το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε σε μία παρέμβαση του νέου γραμματέα του Σ. Ξυνίδη, ο οποίος κάπνισε την… πίπα της ειρήνης με εκπροσώπους των δύο παρατάξεων ως άλλος ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ. Και η ΝΔ εκλέγει νέο αρχηγό, άρα οτιδήποτε άλλο περισσεύει. Ούτε μία ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου.
Οι παραπάνω στα πρώτα επεισόδια που θα εκδηλωθούν με κουκουλοφόρους θα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους, θα νουθετούν στον αέρα και θα θέτουν ζήτημα πανεπιστημιακού ασύλου (η λύση δια πάσα νόσο…). Με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να στέλνει σιδηρόφραχτους αστυνομικούς στα Εξάρχεια για να διαλύσει το… γκέτο, όταν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του τα κάνουν γης μαδιάμ στα Πανεπιστήμια.
Τα ερωτήματα που πλανώνται είναι αρκετά: Σε ποια, φέρ’ ειπείν, αφρικανική δημοκρατία, πρύτανης όπως ο κ. Γρηγόρης Πραστάκος της ΑΣΟΕΕ θα δήλωνε αναφερόμενος σε φοιτητές ότι «η ένταση έχει ξεφύγει από την κομματική αντιπαράθεση. Πλέον, η έριδα έχει πάρει χαρακτήρα προσωπικής βεντέτας» (Καθημερινή, 5 Νοεμ. 2009); Και σε ποια χώρα που ο τροχός έχει ανακαλυφθεί προ πολλού δεν θα υπήρχαν οι σχετικές παρεμβάσεις από τα αρμόδια θεσμικά όργανα (κυβέρνηση, κόμματα, Δικαιοσύνη); Σε ποιο κράτος όπου οι πολίτες δεν ζουν σε καλύβες, φοιτητές προπηλακίζουν φοιτητές επειδή, δήθεν, ανήκουν σε άλλο κόμμα;
Δεν γίνεται αντιληπτό, επίσης, με ποιο τρόπο αυτές οι παρατάξεις (και όχι μόνο των κομμάτων εξουσίας) εξυπηρετούν τα συμφέροντα των φοιτητών; Με διακοπές στη Μύκονο, με πάρτι σε νυχτερινά κέντρα ή με την ανελέητη αφισοκόλληση;
Πως, άραγε, διασφαλίζεται η αυτονομία και η ανεξαρτησία των Πανεπιστημίων, όταν κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ίδια τα κόμματα (με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη σύγχρονη Ελλάδα) ακόμα και στην απλή καθημερινότητα των Ιδρυμάτων; Και με ποιον τρόπο ένας συνεπής καθηγητής ή ένας φιλομαθής φοιτητής θα απελευθερώσουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε συνθήκες νοσηρότητας;
Ρητορικές ερωτήσεις… Όσο τα κόμματα εξουσίας, μα και η Αριστερά, επικροτούν τη διατήρηση του καρκινώματος των κομματικών παρατάξεων, η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας θα συνεχίζει να βλέπει τον κόσμο από τον πάτο του πηγαδιού, περιοριζόμενη στην εκμάθησης της ψηφοθηρίας και της καλπονοθείας (άντε και καμιάς φάπας, όταν ανάψουν τα αίματα).
Ο πολιτικός κόσμος είναι απολύτως υπεύθυνος γι’ αυτό το κατάντημα της ελληνικής Παιδείας. Και όσο επιχειρεί να καρπωθεί κέρδη από τη νεολαία των Πανεπιστημίων, όσο μετατρέπει τους φοιτητές σε προϊόντα του κομματικού σωλήνα, όσο τους αντιλαμβάνεται ξερά και μόνο ως ψηφοφόρους και όχι ως ακαδημαϊκούς πολίτες, δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση η θέση ουραγού της Ελλάδας σε όλες τις μετρήσεις για την εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου