Αν μάθαμε κάτι διαφορετικό από όσα έχουν ειπωθεί πολλαπλώς από τους ίδιους στο πρόσφατο παρελθόν- είτε σε συνεντεύξεις είτε από το βήμα της Βουλής. Ή εάν είχαν καλλιεργηθεί απλώς και μόνο υψηλές προσδοκίες για ένα πολιτικό τηλεοπτικό χάπενινγκ, που θα έμοιαζε με αντιπαράθεση ιδεών/σχεδίων/προγραμμάτων, πλην όμως αφήνει μία αδιάφορη τελικά γεύση σε κάποιον που θέλησε ν’ ακούσει απόψεις και ν’ αποφασίσει βάσει αυτών.
Όσοι μπήκαν στον κόπο να τα παρακολουθήσουν (και σύμφωνα με τις τηλεμετρήσεις ήταν πολλοί) δύσκολα θα αλλάξουν άποψη αν είναι αποφασισμένοι και ακόμα δυσκολότερα πείστηκαν για μία θετική ψήφο. Εν τέλει, πολύ κακό για το τίποτα, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Εκτός κι αν εκτιμάμε βασίμως ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως, ότι μας γοητεύει ο λόγος που λες και βγαίνει από κασέτα- που είναι από την αρχή ως το τέλος προαποφασισμένος. Που δεν είναι πολιτικός, αλλά στείρος.
Αν επιμένουμε ότι η πολιτική- και κατ’ επέκταση η διακυβέρνηση, μιας και μιλάμε για εκλογές- είναι κάτι σαν καλλιστεία με ποδοσφαιρική ανάγνωση. Μία αξιολόγηση του ύφους, της εκφοράς του λόγου, των κινήσεων του σώματος, ακόμα και της ενδυμασίας. Και στο τέλος το βασανιστικό ερώτημα «ποιος νίκησε;», ωσάν να αφορούσε σε ματς σε γήπεδο. Επικοινωνία και ουδόλως ουσία με άλλα λόγια.
Κι όμως στην τελική ευθεία πριν από τις κάλπες, πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ αναλώθηκαν σε ένα ατέρμονο κουβεντολόι για τα ντιμπέιτ, κυρίως για τη δομή και τους κανόνες τους…
Κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει στα παραπάνω επιχειρήματα ότι δόθηκαν απαντήσεις, ότι υπήρξε η δυνατότητα σύγκρισης- αξιολογήθηκαν οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί σε απευθείας χρόνο, ενώ βρίσκονταν ο ένας απέναντι στον άλλο. Θα μπορούσε να είναι θετικό, υπό προϋποθέσεις. Να υπήρχε πραγματική πολιτική συζήτηση επί των θεμάτων και όχι επί της πολιτικής στρατηγικής των επιτελείων. Ψιλά γράμματα…
Τα τελευταία 24ωρα το οικονομικό ρεπορτάζ κάνει πλάκα στην πολιτική συγκυρία, την ώρα που η χώρα βαδίζει προς τις κάλπες με… διακύβευμα την οικονομία. Μόνο τη Δευτέρα προκύψαν επιπλέον άνεργοι, μετά το «κανόνι» στις ασφαλιστικές και τον Αγούδημο. Σηματοδοτώντας, εκ νέου, ότι η κρίση είναι εδώ, επί της πραγματικής οικονομίας και όχι μόνον στην άυλη του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή στις τρομολαγνικές διακηρύξεις, κατόπιν εορτής.
Για παράδειγμα το θέμα της ανεργίας, που οι διεθνείς οργανισμοί αξιολογούν ως σημαντικότερο, τέθηκε ελαφρώς και ακόμα πιο ελαφρώς δόθηκαν απαντήσεις, με χείριστη αυτή του Κ. Καραμανλή αναφορικά με τα stage, αποδεικνύοντας ότι δεν γνωρίζει την πραγματικότητα, αλλά μόνο τη θεωρία: Επανέλαβε ότι «είναι νόμιμα», χωρίς ωστόσο να απαντήσει εάν επιτρέπεται να είναι κομματικά-πελατειακά ή μία πολυετής ομηρία με επικάλυμμα νομιμότητας.
Κοντολογίς, πολύ κακό για το τίποτα. Απλώς επιβεβαιώθηκε εκ νέου ότι η Δημοκρατία κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει πραγματική υπόσταση στον επιθετικό προσδιορισμό «τηλεοπτική», που της έχει αποδοθεί. Μία σαφής ένδειξη πολιτικής υπανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου