Τα σημάδια της οργής είναι πλέον εμφανή και στην πλούσια Δύση, καθώς η κρίση χτυπάει την πόρτα ακόμα και των μεσαίων στρωμάτων. Πολλοί εκτιμούν ότι η αντίδραση δεν αργεί: Και θα είναι παγκόσμια.
Η τιμή του «μαύρου χρυσού» έχει ξεκινήσει μία ανεξέλεγκτη κούρσα μετακυλίοντας το κόστος της αύξησης της ενέργειας σε όλους τους κλάδους. Οι αναλυτές προβλέπουν ότι οι τιμές του πετρελαίου θα μπορούσαν να ανέλθουν μέχρι και στα 200 δολ/βαρέλι, προκαλώντας σπασμούς τρόμου σε παγκόσμια κλίμακα.
Την ίδια ώρα είτε λόγω της δράσης των κερδοσκόπων είτε λόγω της ανόδου στις τιμές της ενέργειας που οδήγησε στην αναγκαιότητα των βιοκαυσίμων, ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού υποφέρει από την έλλειψη τροφίμων, οδηγώντας την ανθρωπότητα στο σημείο μηδέν. Η επισιτιστική κρίση λαμβάνει μορφή χιονοστιβάδας και στο διάβα της παρασύρει περισσότερες χώρες.
Ενδιάμεσα έχει προκύψει και νομισματική κρίση. Η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας είναι προ των θυρών με το δολάριο να υποχωρεί διαρκώς έναντι του ευρώ και του γεν.
Αυτό, βεβαίως, για την Ευρώπη έχει διττό αποτέλεσμα. Από τη μία το κόστος στον κλάδο της ενέργειας βρίσκει ανάχωμα, ωστόσο το ισχυρό νόμισμα προκαλεί ακρίβεια, συνεπώς και πληθωριστικές πιέσεις. Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντιμετωπίζει το «σκιάχτρο» του πληθωρισμού διατηρώντας σε υψηλά επίπεδα τα βασικά της επιτόκια και ζητώντας περισσότερη λιτότητα- συγκράτηση μισθών και τιμών. Ο κρότος στην πόρτα της μεσαίας τάξης ακούγεται δυνατός.
Στην Ελλάδα το χρέος των νοικοκυριών προς τις τράπεζες σε πιστωτικές κάρτες και δάνεια τείνει να ανέλθει στο 100% του ΑΕΠ, ενώ με σύγχρονη μάστιγα μοιάζει η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός των κατοικιών.
Ταυτόχρονα η χώρα μας κατέκτησε το «χρυσό μετάλλιο» στην Ευρώπη αναφορικά με την ακρίβεια στα βασικά καταναλωτικά αγαθά. Ακόμα και αμιγώς ελληνικά προϊόντα όπως είναι η φέτα ή η πιπεριά Φλωρίνης πωλούνται φθηνότερα στα γερμανικά Σούπερ Μάρκετ. Από δίπλα και η τιμή της βενζίνης…
Παράλληλα οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, όπως και οι συντάξεις, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων βαίνει μειούμενη, ενώ το φάσμα της ανεργίας προκαλεί δονήσεις τρόμου στη νεολαία, η οποία για να ανταπεξέλθει επιλέγει να παραμείνει υπό την οικογενειακή στέγη βάζοντας χαλινάρια στην ανεξαρτησία της. Σύμφωνα με τελευταία έρευνα το 85% των 30ρηδων ζουν με τους γονείς τους, παρότι το 55% είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, ενώ το 30% όσων παντρεύονται παραμένουν στην πατρική στέγη.
Σε συντριπτικό ποσοστό οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ως τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής σε τοπικό επίπεδο την ακρίβεια και την ανεργία: Αμφότερες αντιμετωπίζονται μόνο σε θεωρητικό επίπεδο από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, πολλές φορές και με προκλητικές δηλώσεις που μοιάζουν να απευθύνονται σε ηλιθίους. Συγκεκριμένα αντί να αντιμετωπιστούν τα καρτέλ στον τομέα της ακρίβειας εξαγγέλλονται συνεχώς δέσμες μέτρων…
Συμπύκνωμα των παραπάνω είναι μία συσσωρευμένη οργή που προς το παρόν διοχετεύεται… κανιβαλιστικά. Ο ένας επιχειρεί να «φάει» τον άλλο στην προσπάθεια του να επιβιώσει. Ο νόμος της ζούγκλας εμφανίζεται απειλητικός στη σύγχρονη Ελλάδα.
Η προϊούσα αποχαύνωση, το ρουσφετολογικό αλισβερίσι πολιτικών- πολιτών, η λαμογιά και ο ωχαδερφισμός έχουν εξοβελίσει κάθε απόπειρα μαζικής συλλογικής δράσης. Ο σύγχρονος Έλληνας μοιάζει έρμαιο της μοίρας του… Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν.
Και προκύπτει απελπισία. Λύση ατομική δεν υπάρχει, μόνο συλλογική- μοναχά με το να γίνουμε πολλοί. Και σε αυτό το σημείο ο Μάης του ’68 γίνεται επίκαιρος. Η αντίδραση φαντάζει επιτακτική. Κι αν οι φοιτητές ανάψουν τη σπίθα, τη φορά αυτή με διαφορετικό πρόταγμα (και όχι με αίτημα να μην αλλάξει τίποτα στα Πανεπιστήμια) ενδεχομένως να εκπλαγούν από την υποστήριξη που θα τύχει ο αγώνας τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου