«Το σύστημα τώρα μας υποτίμησε ή πες, το πιάσαμε στον ύπνο. Ήμασταν ένα πειρατικό που δεν το έπιασαν τα ραντάρ». Τα λόγια αυτά προέρχονται από μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις- αν όχι τη μεγαλύτερη- των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών. Του Γιώργου Αμυρά, ο οποίος από το πουθενά, με τη συνδρομή μερικών δεκάδων φίλων του και εθελοντών, έβαλε φωτιά στη σκηνή και οδήγησε του πολιτικούς αναλυτές σε νέες αναζητήσεις. Πολλοί μίλησαν για πολιτικό φαινόμενο. Ήταν;
Μία δημοφιλής διαφήμιση έχει ως σλόγκαν το «Τυχαίο; Δεν νομίζω». Ανάλογα ενδεχομένως απαντάται και η επιτυχία του εγχειρήματος του δημοσιογράφου- θεατρικού συγγραφέα. Το εκλογικό αποτέλεσμα έμοιαζε μεν σαν βολίδα που συνέλαβε άπαντες εξ απίνης, ωστόσο μία βαθύτερη ανάγνωση των πραγμάτων, σε καιρούς κρίσης, μπορεί να δώσει απαντήσεις για το εκκωφαντικό 7,37% στον Ά γύρο των εκλογών για το δήμο Αθηναίων.
Σε μία περίοδο που εν πολλοίς χαρακτηρίζεται από την απαξίωση του πολιτικού κόσμου (υπό την έννοια του προσωπικού που το συνθέτει), ο Γ. Αμυράς έκανε πράξη το λεγόμενο «σεμνά και ταπεινά», σε σημείο… εξοργιστικό. Όταν το nooz τον συνάντησε στο… εκλογικό του κέντρο (δλδ, μία ομπρέλα, μερικές καρέκλες, ένα παλιό ΙΧ τυλιγμένο με πολύχρωμα υφάσματα και κάτι ποδήλατα να κρέμονται σε στύλους) στην Παλιά Βουλή, έθεσε το ερώτημα στον ίδιο και τους συνεργάτες του, «γιατί δεν τα βάζετε επί της Σταδίου για να έρχεστε σε άμεση επαφή με τον κόσμο, αλλά τα τοποθετήσατε τόσο μέσα, που δεν φαίνεστε καν;». Η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Για να μην ενοχλούμε τους διαβάτες, να μην τους κόβουμε το δρόμο». Σίγουρα μία διαφορετική προσέγγιση του πολιτικού μάρκετινγκ.
Πως κινήθηκε προεκλογικά; Είπαμε: σεμνά και ταπεινά. Όπως ο ίδιος λέει, δεν χάλασαν ούτε ένα ευρώ σε διαφήμιση ή εκτύπωση φυλλαδίων. Κάτι λίγα ευρώ δαπάνησαν για τη δημιουργία ενός μικρού πανό, στο τέλος μάλιστα της προεκλογικής διαδρομής, για να το κρεμάσουν στο «αρχηγείο» τους, στην πλατεία Κολοκοτρώνη. Ο επικεφαλής του συνδυασμού «Επιμένουμε Αθήνα» κινείτο αποκλειστικά με ποδήλατο ή με μετρό. Αυτή η προεκλογική στάση ζωής μέτρησε στο μέσο ψηφοφόρο, που του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν βλέπει πολυδάπανες καμπάνιες, με άχρηστα ιλουστρασιόν φυλλάδια και διαφημίσεις με ξύλινα συνθήματα.
Τα ΜΜΕ άργησαν να τον «ανακαλύψουν»- μάλλον δεν είχε σημαντική προβολή. Μία ήταν, πάντως, αυτή που τον έβαλε στον εκλογικό χάρτη, που όπως μας είπε και ο ίδιος ισοδυναμούσε με δέκα συνεντεύξεις. Ο Ν. Χατζηνικολάου στο Alter είχε καλέσει τους υποψήφιους δημάρχους για το δ. Αθηναίων. Όλους. Μαζί και ο Γ. Αμυράς- ο οποίος εμφανίζεται με βερμούδα και ένα t-shirt, στο οποίο αναγράφονται τα «Πέντε Π», άλλως πως το μανιφέστο του Συνδυασμού. Μέσα σε πέντε λεπτά, συνοπτικά και στοχευμένα (βοήθησε ασφαλώς και η τηλεοπτική του εμπειρία), αναφέρει τους στόχους και παρουσιάζει το πρόγραμμα του. Είχε μπει στο «χάρτη» και στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων.
Ποια είναι τα «Πέντε Π»; Ποδήλατο, Πεζοδρόμια, Πράσινο, Πάρκινγκ, Πολιτισμός. Με άλλα λόγια βασικές ανάγκες του αθηναίου πολίτη- ανάγκες που λείπουν. Ο υποψήφιος Αμυράς μιλούσε για την καρδιά των προβλημάτων και όχι με συναισθηματισμούς στην «καρδιά» των πολιτών. Και για όλα πρότεινε λύσεις- εφικτές, όπως λέει, δοκιμασμένες σε άλλες μεγάλες πόλεις του εξωτερικού. Επίσης, οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις (ακόμα και στις παγίδες) ήταν έξυπνες, με χιούμορ, χωρίς αποστέωση και κενολόγους βερμπαλισμούς. Κάπως έτσι το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Κάποιοι «διάβασαν» την υποψηφιότητα Αμυρά ως γραφικότητα ή απολίτικη ψήφο. Μάλλον χρησιμοποίησαν σκουριασμένα εργαλεία πολιτικής ανάλυσης. Με τη συνδρομή των social media, η υποψηφιότητα απέκτησε φτερά, καταφέρνοντας να προσελκύσει το ενδιαφέρον και τη στήριξη από ετερόκλητες ομάδες δράσης, οι οποίες στο πρόσωπο του Αμυρά είδαν τον εκπρόσωπο τους: Ποδηλάτες, φιλόζωους, μπλόγκερς, ακτιβιστές κηπουρούς, ανθρώπους της τέχνης, το κίνημα των πεζών, αναπηρικές οργανώσεις, νέους με απέχθεια στον κομματισμό, εν γένει ανήσυχους πολίτες που αναζητούν το καινούργιο, με τη λογική του καινοτόμου. Ήταν στα μάτια τους ο «τρελός του χωριού» που ανέβαινε στη σκηνή φωνάζοντας: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Έχοντας παράλληλα σχέδιο, που έβγαινε από το «εργαστήρι» της χαοτικά δημιουργικής ομάδας του. Το αποτέλεσμα γνωστό: 14.237 ψήφοι- τέταρτη δύναμη στον δήμο Αθηναίων.
Ο Γ. Αμυράς είναι άνθρωπος της δράσης- αυτό που ονομάζουμε ακτιβιστής. Κάπως έτσι προσέλκυσε τους ψηφοφόρους του. Έτσι θέλει να κινηθεί και μετεκλογικά, ως δημοτικός σύμβουλος. Σε συνέντευξη του στο «Κ» της Καθημερινής, λέει χαρακτηριστικά: «Στόχος μου είναι να γίνω η βουβουζέλα στο αυτί του κ. Καμίνη για κάθε πρόβλημα που βλέπω στην Αθήνα. Του εύχομαι να έχει δυνατό τύμπανο, γιατί δεν θα τον αφήσω σε ησυχία».
